In een gezellige cafe aan het pleintje rond de oude kerk hebben we afgesproken met drie zeventigers die zich pas later in het dorp hebben gevestigd. Zij vertellen ons hoe het is om ouder te worden in deze rustige omgeving en hoe zij de toekomst verder voor zich zien.

    

Daarna fietsen we door naar de stad Groningen. In de verte zien we de Martini toren die de Groningse Surinaamse dichter Rudolf Walker in een van zijn gedichten uit de bundel "Onder de ogen van de oude grijze" tot een gedicht heeft geïnspireerd. Geboortegrond blijkt een niet te onderschatte factor bij het ouder worden.

Het valt ons op dat ook Groningen weer vol zit met ouderen die nog zo zelfstandig mogelijk hun gang gaan. Via Buurtzorg team Beijum kunnen we op bezoek bij Miriam. Zij is erg inventief en monter in het omgaan met ongemak en anticiperen op de toekomst.

    

Wie ook positief omgaat met de ongemakken van het ouder worden is Willy. Buurtzorg Marum zet ons op haar spoor omdat ze over een onvoorstelbaar doorzettingsvermogen beschikt. 

Dat geldt eveneens voor de opgewekte Groninger Graatze uit Nuis. 

Van Groningen leren we dat je rustiger wordt van een weids landschap. Zelf zoeken naar eigen oplossingen en vertrouwen op de hulp van mensen in je buurt levert meer op dan iets verwachten van instanties of van de overheid. Contact en hulp van naasten blijft een belangrijk pijler voor een gezonde oude dag.

Moi!